De ggz staat onder druk: de vraag groeit, terwijl de traditionele zorg vooral op het verminderen van klachten focust. Herstelacademies bieden een alternatief. Ze draaien om persoonlijke groei, hoop en eigen regie. In plaats van therapie krijg je er onderwijs en steun van ervaringsdeskundigen die uit eigen ervaring weten wat herstel vraagt.
In Venlo is zo’n herstelacademie opgezet als gezamenlijk project van MET ggz en twee andere instellingen, maar het wordt geleid door ervaringsdeskundigen en is toegankelijk voor alle volwassenen in de regio. Dit onderzoek vroeg studenten aan de herstelacademie, hun familieleden, professionals en beleidsmakers naar hun ervaringen.
Belangrijkste uitkomsten
- Persoonlijke groei en zelfvertrouwen
Studenten melden meer zelfinzicht, durven hun kwetsbaarheid te delen en zetten stappen richting werk of opleiding.
- Minder zelfstigma en zorggebruik
Door herkenning in de groep neemt schaamte af; sommigen hebben daardoor minder of geen reguliere ggz meer nodig.
- Kracht van ervaringsdeskundigen
Het werk van de ervaringsdeskundigen wordt gezien als doorslaggevend: hun verhalen geven hoop en maken de sfeer veilig en laagdrempelig.
- Kostenbewuste aanvulling
Minder gebruik van zorg en de inzet van vrijwilligers maken het – volgens deelnemers – een betaalbare aanvulling op de reguliere ggz.
Aandachtspunten
- Bekendheid en verwijzing
Niet iedereen weet de herstelacademie te vinden; door beperkte PR en onduidelijke verwijsroutes missen potentiële studenten kansen.
- Betrokkenheid van familie
Naasten willen vaker meedoen of eigen bijeenkomsten, maar het aanbod hiervoor is nu klein.
- Praktische drempels
Locatie en eerste aanmelding voelen soms spannend; heldere uitleg en kleine groepen helpen dit te verlagen.
Wat betekent dit voor de praktijk?
Herstelacademies kunnen een waardevolle, betaalbare schakel zijn tussen ggz-behandeling en volledig zelfstandig functioneren. Ze passen bij een bredere beweging richting herstelondersteunende zorg. Voor succesvolle opschaling zijn goede samenwerkingen, actieve PR en familietrajecten nodig.
Kortom: zet je als praktijkprofessional of beleidsmaker in voor zichtbaarheid, co-creatie met ervaringsdeskundigen en family support. Dan groeit de kans dat meer mensen – en hun omgeving – werkelijk herstellen, in plaats van alleen minder symptomen te rapporteren.